TRT1’de ekrana gelen Seksenler dizisini izliyordum. Biran dalıp gittim eski günlere… O yıllar o kadar işlenmiş ki anlatamam… Tek kanallı çok renkli bir dönemin, Susam Sokağı’nda büyüyen çocukları vardı. Zeki Müren’li yeni yıl kutlamaları, Adile Teyze’nin masalları, Vahşi Batı’nın en iyi kovboyları, küçük büyük her yaştan insanı ekrana kilitleyen yarışma programları… Televizyonun biraz cızırtılı, hafif karıncalı ama en samimi yılları…
Birçok neslin en iyi arkadaşıydı televizyonlar. Kim bilir kaç kuşak onun karşısında büyüdü. Eğiten, öğreten, haber veren en önemli mecra, evlerin en büyük eğlencesiydi. Belli saatlerde verilen yayınlar baştan sona izlenir, ekranda televizyonu kapatma zamanının geldiğini hatırlatan mesaj çıkana kadar bir anı bile kaçırılmazdı. Kısa süre içinde benimsenmiş, gelişmeleri radyodan takip etmeye alışkın, radyo tiyatrolarının verdiği keyfi başka hiçbir şeyden alamayacaklarını düşünen dedelerin, ninelerin bile vazgeçilmezi haline gelmişti.
Tüplüsü, gazlısı, siyah-beyazı, renklisi, kumandasızı, kumandalısı ve hatta akıllısı… Varlıklarının ilk sinyallerini verdikleri 1800’lü yıllardan beri, zaman içinde teknolojinin tüm nimetlerinden yararlanıp türlü şekillere girdiler. Siyah-beyaz yıllarından günümüze rengârenk anılar getirdiler. İlk kez 1950’li yıllarda Amerika’da satışa sunulan televizyonlar, kısa süre içinde tüm dünyada büyük ilgi gördü ve satışlar 10 yıl içinde rekor rakamlara ulaştı. Önceleri yüksek fiyatlarla satıldığı için yalnızca zengin kesime hitap ediyor; halk, televizyonu ancak umumi yerlerde izleyebiliyordu. 1947 yılında fiyatının 200 doların altına düşmesi dünya çapında “her evde bir televizyon” dönemini başlatmış oldu. Türkiye de bu akımdan nasibini almış, biraz gecikmeli de olsa “televizyon” denen bu sihirli kutunun etkisine kapılmıştı.
1980’li yıllarda Dallas dizisi vardı, Amerika’da zengin bir ailenin içinde yaşanan entrikaları anlatan ve izlenme rekorları kıran dizi film ailecek izleniyordu. Tabii bunu takip eden ‘Kökler’,’Kartallar Yüksekten Uçar’ ve daha niceleri…
Bu dizileri izlemek için günlerce heyecanla beklenirdi. Sobanın üzerinde kaynayan çay yudumlanıp keyifle izlenirdi ailecek… Çocuklarda da unutulmuyordu. Siyah beyazlı TV’lerde ekrana gelen ‘Atom Karınca’Heidi’’Şeker Kız Kendi’gibi çizgi filmler çocuklar kadar büyüklerinde ilgisini çekerdi….
Hele hele haftada bir ekrana gelen Türk Sineması filmleri vardı. Evinde televizyonu olmayan komşular TV si olan komşuda toplanırlardı. Muhabbetin tavan ettiği ortam sinema filminin başlamasıyla sessizliğe bürünürdü. Film pür dikkat izlenir ve daha sonra yorumlar yapılırdı…
