Köşemde eski günlerden söz etmekten, eski günleri yad etmekten inanılmaz keyif alıyorum. Tabii okumalarınızla bana verdiğiniz destek ile nostalji yazılarıma tam gaz devam ediyorum. Desteğinizle sonpostagazetesi.com’un en çok okunan yazarlar sıralamasında 1.Sıraya yükseldim. Siz okurlarıma en derin saygılarımı sunarak yine sizleri hepimizin ‘Keşke o günler’ dediği yıllara götürmek istiyorum..
Yeni nesil pek bilmez eski düğünleri… Eskiden düğünler 3 gün sürerdi… Kız odası ayrı, erkek odası ayrıydı. Şimdiki gibi kadın erkek birlikte oynamazdı. Kız odasının organizesini gelin tarafı yapar, kapısını erkeğin sağdıcı bekler, kuş uçurtmazdı. Erkek odasında, erkekler çeşitli oyunlar oynayarak düğünü renklendirirlerdi. Düğüne bütün akrabalar katılıp hizmet etme mecburiyeti vardı.
Uzak yakın yaylacıları bir araya getiren başka bir etkinlik de düğünlerdir. Araya yaşlıların girmesiyle aileler arasında sözler kesilir; kız, ailesinden istenir. Kız tarafının olur vermesiyle gençlerin evlenmesi onaylanmış olur. Düğün gününün belirlenmesinin ardından, obalara “oku” denen mendil, havlu, gömlek, başörtüsü gibi gündelik eşyalardan ibaret davetiyeler gönderilir. Oku’yu alan düğüne davet edilmiş olur.
Bazen birkaç gün süren düğünün sonunda gelin, baba evinden koca evine davul zurna eşliğinde ve otomobil veya ata bindirilerek götürülür. Gelinin otomobile bindirilmesi özellikle çocukların işine yarardı. Topluca otomobilin önünde bekler ve bahşiş almadan gelin arabasının geçmesine izin vermezlerdi.
Yayla ve köy düğünlerinin başka bir olmazsa olmazı da gelinin ve damadın çadırlarına, çeyiz kamyonuna, erkek evine bayrak çekilmesidir. Bayraksız düğün olmaz. Tabii at ile çadıra getirilen gelin davul zurna zılgıtlarla karşılanırdı. Gelinin kafasından aşağı şekerler atılırdı. Bu durum çocukların işine yarardı. Çocuklar etrafa serpilen o şekerleri toplardı. Tabii düğün alanında seyyar satıcıların sattığı şekerli elma, mantarlı oyuncak tabancalarla bol bol oynamak başka bir keyifti…
Murat AVCI
