Evlatlarını namerde muhtaç etmemek için tarla, bahçe, dağ, taş demeden çalıştı babam… Yılların verdiği o ağır çalışma temposundan yıpranmıştı, yorulmuştu, hastalanmıştı artık… Hiç zaman kaybetmeden Antalya’ya getirtmiş tedavi altına aldırtmıştım… Doktorun ‘Babanız kanser’ deyişi ile dizlerimin bağı çözülmüş hıçkırıklara boğulmuştum adeta… O koca çınar eriyordu gözlerimin önünde… Canımdan can gidiyordu… Dağ yıkılıyordu… Dağlar yıkılıyordu...
Onlar bir efsanedir. Çocukları için bambaşkadır ‘Baba’ kelimesi… Düştüğünde – anne diye bağıran çocuk arkasından babasının koşup geleceğini ve onu yerden kaldıracağını bilir daima. O’na duyduğu güvenle adım atar çoğu zaman. Bilir ki başı sıkıştığında babası arka çıkacaktır ona. Anne her zaman baş tacımız baba ise gönül yoldaşımızdır. Annemiz duygusallığımız babamız mantığımızdır.
Doğumumuzu heyecanla bekleyen, dünyaya gelişimizle birlikte büyük sorumluluklar yüklenen ve bu durumdan hiçbir zaman şikayet etmeyen; aksine bütün çabalarını severek yerine getiren babalarımızın hakkını ödeyemeyiz.
Hayatta bizi en çok seven iki kişiden biri, babalarımızın gözyaşları çok nadir akar. Kızını gelin eden ya da oğlunu askere uğurlayan babanın gözlerinde gördüğümüz ıslaklık bizi de duygusal yapar. Arkamızda vara yoğa ağlayan annelerimizden çok babalarımızın titrek elleri, konuşan bakışları, nemli gözleri kalır ardımızda. Daha çok içleniriz ağlayan bir baba gördüğümüzde.
Ve bir baba daima en uzağa bakar. Dalar gider çoğu zaman. Neyi düşündüğünü sorduğumuzda susar. Ya tahmin etmemizi bekler ya da zamanla onu anlamamızı. Hep bir sorumluluğu vardır bizim üzerimizde. Kaç ayrı çocuk, o kadar sayıda omuzlara biriken ağırlık. Bir sigarası dostu…
Evlatları için yılmadan çalışan canından can veren babalarımız sağlığından olduğunda bizlerde canımızdan can vermeliyiz… Canım babamın hastanedeki o bakışı aklıma geldikçe yüreğim kan ağlıyor… O çınarın kanser illetinden yorgun düşen bedeni, pusulu gören gözlerini ve aramızdan sonsuza dek göçüp gittiği günü unutmam mümkün değil…
Canım babam, biliyorum şimdi annem ile gerçek dünyanızda cennettesiniz… Çünkü sizler o yoksul halinizle düşenin yanında haklının yanında oldunuz… İşte o temiz düşüncelerinizi bize miras bıraktınız…Nurlar içinde uyuyun canlarım…
Murat AVCI
