Hayatın hızlı temposunda, işlerin, sorumlulukların ve gürültünün arasında çoğu zaman kendi iç sesimizi duymayı unuturuz. Oysa ruhsal yaşam, yalnızca nefes almak değil; nefesin ardındaki anlamı fark etmektir.
Bedenimizin olduğu gibi ruhumuzun da ihtiyaçları vardır: beslenmek, dinginleşmek ve şifalanmak… Bu ihtiyaçları görmezden geldiğimizde hayatın tadı eksilir, anlamı solgunlaşır. Ruhsal yaşam işte bu noktada devreye girer; bize içsel bir denge, huzur ve yön kazandırır.
Ruhsal yaşamın özünde, kendimizden daha büyük bir bütünle kurduğumuz bağ yatar. Din, inanç ya da ritüellerden bağımsız olarak, bir ağacın gölgesinde huzuru hissetmek, dostla edilen samimi bir sohbetten güç almak ya da gökyüzüne bakıp derin bir şükran duygusuna kapılmak da ruhsal yaşamın kapılarını aralar.
Geçenlerde danışmanlığıma gelen bir hanımefendiyle sohbetimizde bunu çok net yaşadım. Günlük koşuşturma, evdeki sorumluluklar, işin telaşı derken kendine vakit ayıramadığını, sürekli “bir şeyler eksik” hissiyle yaşadığını söyledi. Ona sadece on dakika boyunca sessizce oturup nefesini dinlemesini önerdim. İlk başta zor geldi, ama birkaç gün sonra “Sanki içimde kaybolduğum yolları yeniden buldum” diye anlattı. İşte ruhsal yaşam bazen böyle küçük, görünmez ama kalbe dokunan adımlarla başlar.
Ruhsal yaşamın sunduğu en büyük armağanlardan biri içsel huzurdur. Fırtınalı denizlerde bile dingin kalabilmeyi, hayata anlam katabilmeyi ve kendi özümüzle barışabilmeyi öğretir. Aynı zamanda başkalarıyla daha güçlü bağlar kurmamızı sağlar; empatiyi, sevgiyi ve şefkati besler.
Unutmayalım: Ruhsal yaşam bir varış noktası değil, bir yolculuktur. Bu yolculuğun haritası herkes için farklıdır. Kimi dua ederek, kimi meditasyonla, kimi de doğanın sessizliğinde kendi yolunu bulur. Önemli olan, kalbimizin bize fısıldadıklarını dinleyebilmek ve içimizdeki ışığı hatırlamaktır.
Hayatın koşturmacasında ruhunun sesini bastırma. İçsel yolculuğa çık; çünkü aradığın hazinenin adresi hep kendi içindedir.
Derya Beril Akçalı
? WhatsApp: 541 352 9117
Yorum Yazın